Recensies Dagen  deel 4

Recensie – DAGEN Band 1 Deel 4 

Auteurs: Kees Engelhart en D. Kid 

Tijd en setting: Zomer 2009 tot lente 2012; tuinen, bossen, kantoren, dorpen aan zee 

Toonaard: Melancholisch, licht ironisch, contemplatief, stil 

Stijl: Poëtisch-prozaisch, meanderend, ritmisch, zonder interpunctie, cyclisch 

Thematiek en positie binnen de cyclus 

DAGEN Band 1 Deel 4 vormt het sluitstuk van het eerste kwart van de twaalfdelige DAGEN-cyclus. Het is een boek van afbouw, overgang en verstilling. Waar eerdere delen nog gekenmerkt werden door conflict, satire, literaire polemiek en de zoektocht naar erkenning, ademt dit vierde deel een berustende toon. De centrale thematiek draait om herinnering, seizoenswisseling, innerlijke vrede, het einde van strijd, en de aanvaarding van literaire afzondering. 

Stilistische en vormtechnische kenmerken 

De stijl blijft trouw aan de unieke vormtaal van de cyclus: zonder interpunctie, herhaling van naamvallen, cyclische structuur, zintuiglijk detail en vertraagde betekenis. Elk stijlmiddel ondersteunt het thematische streven naar verstilling, vertraging en bezwering. 

Personages en hun ontwikkeling 

Brumming keert zich naar het ambacht, Van Putten hervindt rust, Doppertje blijft dolend, Leenschat mijmert met kalme ironie, en De Kleine Man schrijft met ascetische discipline. Allen zoeken naar vrede en acceptatie, ieder in een eigen vorm. 

Literaire en intertekstuele sporen 

Verwijzingen naar Claude Simon, Handke, Pavese, Walser, Duras en Celan doorkruisen het werk impliciet. De stijl is verwant aan modernistische en laatmoderne beschouwers van tijd, taal en verval. 

Epiloog als climax 

De figuur van De Manke God verschijnt als literaire, religieuze en smidse metafoor. De cyclus benoemt zichzelf en sluit symbolisch het eerste kwart. 

Beoordeling 

Een meesterlijk afgerond kwart. Het werk straalt rust uit en juist daardoor kracht. De taal meandert, maar zonder verspilling. De personages zijn niet verlost, maar hebben hun strijd ondergebracht in rituelen. Een literaire herfst, in de beste zin van het woord.