wie is wie

Theodoor Brumming, Uitgever en oprichter van Uitgeefhuis de

Manke God

Komt voor in Dagen / Kees Engelhart

Mevrouw Bulte / Henriette Bucciarelli

1. Dubbelzinnige zelfinscriptie (zelf en pseudoniem)
Brumming is in eerste instantie een personage én een auteur, maar zijn auteurschap blijkt gaandeweg een façade of constructie. In de vroege delen van Dagen van van Putten treedt hij op als de schijnbare schrijver van het relaas, maar in latere delen wordt duidelijk dat Brumming zelf slechts een schim of schakel is in een groter, door Engelhart geconstrueerd systeem. Dit maakt van hem een metatekstuele dubbelganger, iemand die zich tussen feit en fictie beweegt en wiens zelfpresentatie voortdurend verschuift.

2. Melancholieke observator
Brumming wordt gekenmerkt door een diepgevoelde melancholie. Zijn toon is vaak berustend, soms gelaten, en geregeld geamuseerd door de tragiek van het bestaan. Hij kijkt naar zichzelf en zijn omgeving met licht afstandelijke ironie, wat hem tegelijk kwetsbaar en scherp maakt. Zijn stem is die van een schrijver die zich bewust is van zijn tekortkomingen én van de absurditeit van het literaire toneel.

3. Polemist en afvallige
In Apologie voor Calliope ontpopt Brumming zich als een felle, eloquente criticus van de poëziekritiek, met name die van Welving. Zijn retoriek is rijk, zijn woede gecultiveerd, zijn stijl verheven én geamuseerd. Hij keert zich tegen zijn voormalige bewonderaars, tegen het systeem dat hem eerst erkende en vervolgens afwees. Deze ontwikkeling onthult een fundamentele drang naar autonomie: Brumming weigert zich nog te onderwerpen aan de codes van erkenning, zelfs als hij daardoor in de marge belandt.

4. Uitgever en binnenwaarts gekeerde pionier
In Dagen van De Manke God zien we Brumming letterlijk een andere wereld betreden: hij stapt uit het bestaande literaire systeem en richt zijn eigen uitgeverij op, gefinancierd door Van Putten. Daarmee wordt hij een literaire monnik: teruggetrokken, onafhankelijk, maar ook zonder zicht op een echt publiek. Zijn werk wordt “verspreid onder vrienden”, en hoewel dat heroïsch klinkt, ademt het ook eenzaamheid. Hier tekent zich de figuur af van de kluizenaar-uitgever, bezield door geestdrift maar dreigend in zichzelf op te lossen.

5. Beheerst door zijn ficties
Brumming is voortdurend omgeven door anderen die zijn verhaal beïnvloeden: Van Putten, de vrouw (Engel), Engelhart, Mila. Hij blijkt niet de meester van het narratief, maar een getekende figuur in andermans verhaal – zelfs zijn eigen teksten worden ondermijnd door pseudoniemen, ontmaskeringen en herschrijvingen. Zijn gezag als verteller is fundamenteel wankel, wat hem tegelijk tragisch en fascinerend maakt.

Conclusie

Th. Brumming is een melancholieke intellectueel, een afvallige literaat, en een fictieve schrijver die zijn greep op de werkelijkheid (en zijn eigen auteurschap) gaandeweg verliest. Hij belichaamt het tussenpersonage in het universum van De Manke God: niet de schepper, maar ook niet slechts een creatie. Hij is een brug tussen fictie en auteur, tussen erkenning en afwijzing, tussen het oude literaire systeem en een nieuw, innerlijk gemotiveerd experiment.

.

Kees Engelhart, vader en echtgenoot, wonende

in een kleine provinciestad aan zee.

auteur, dichter en uitgever.

Komt voor in:

Ook mevrouw Bulte dwaalt door het leven / Henriette

Bucciarelli

Dagen / Kees Engelhart